Zoe Paul: Εκθεση "Solitude and village''

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση της Zoë Paul, με τίτλο Solitude and Village.Η έκθεση αποτελείται από ένα σύνολο νέων έργων που διαλέγονται μεταξύ τους, υπερβαίνοντας κάθε ιστορικό χρόνο και τόπο, για να αποκαλύψουν ξεχασμένους μύθους κρυμμένους πίσω από τις σκιές τους. Πρόκειται για μια γενεαλογία οικιακών αντικειμένων που διαταράσσει τις κοινές αντιλήψεις για το συμβολισμό, το σώμα, τα αρχαιολογικά, αλλά και τα σύγχρονα ευρήματα.

Το Χωριό (Village) συντελεί στη μοναχικότητα (Solitude) και παράλληλα την αποτρέπει, καθώς η απόλαυση της προϋποθέτει τη συγκέντρωση στον εαυτό μας και την απομάκρυνσή μας από το Χωριό. Η μοναχικότητα είναι μία ιδιαίτερη κατάσταση του σώματος και του μυαλού, μία κατάσταση διαλογισμού και απομόνωσης, που προσφέρει φευγαλέες στιγμές ηρεμίας, χρόνο να αναλογιστούμε και παράλληλα εξορκίζει τη μοναξιά του εαυτού και του κόσμου γύρω του.

Εγκαίνια: Σάββατο 28 Μαΐου 2016, 7-9 μ.μ. 

Πού και πότε :

  The Breeder > Πλ. Ομονοίας - Μεταξουργείο

Διεύθυνση: Ιάσονος 45 Τηλέφωνο: 2103317527

Τρίτη: 12:00 με 18:00

Τετάρτη: 12:00 με 18:00

Πέμπτη: 12:00 με 18:00

Παρασκευή: 12:00 με 18:00

Σάββατο: 12:00 με 18:00

Είσοδος ελεύθερη

Truth - Η αλήθεια

Το πρωί της 9ης Σεπτεμβρίου 2004, η βετεράνος παραγωγός του δελτίου ειδήσεων του CBS, Μέρι Μέιπς, πίστευε ότι είχε κάθε λόγο να αισθάνεται περήφανη για τη δουλειά της. Μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας, η Μέιπς με τον παρουσιαστή του δελτίου Νταν Ράδερ, θα δεχόντουσαν πολύ σκληρή κριτική κι έλεγχο. Το προηγούμενο βράδυ, ο Ράδερ παρουσίασε στην εκπομπή 60 Minutes I, αποδείξεις ότι ο πρόεδρος Τζορτ Μπους είχε βρει τρόπο να αποφύγει τη στρατιωτική του θητεία από το 1968 έως το 1974. Η εκπομπή υποστήριξε ότι ο Τζορτζ Μπους χρησιμοποίησε οικογενειακές γνωριμίες και πολιτική δύναμη για να μη στρατολογηθεί στο πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά να καταταχθεί στην Εναέρια Εθνική Φρουρά του Τέξας. Ωστόσο, ούτε στο σώμα του Τέξας παρουσιάστηκε ποτέ. Η Μέιπς και η ομάδα της δούλεψαν σκληρά για να έχουν ζωντανά στην εκπομπή μάρτυρες κι έγγραφα για να υποστηρίξουν τις κατηγορίες τους, κι ένιωθαν βέβαιοι ότι η υπόθεση ευσταθούσε. Το θέμα θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στην επερχόμενη καμπάνια του Μπους για τις προεδρικές εκλογές του 2004...

Remarque Erich Maria:Ουδέν νεότερο από το δυτικόν μέτωπο,

«Είμαι νέος. Είμαι είκοσι χρονών. Μα από τη ζωή μονάχα την απελπισιά έχω γνωρίσει, αυτή την αγωνία, το θάνατο και το πιο επιπόλαιο, το πιο παράλογο αλυσόδεμα της ζωής σε μια άβυσσο πόνου. Βλέπω να σπρώχνονται οι λαοί, να χτυπούν ο ένας τον άλλον και να σκοτώνονται δίχως να λένε τίποτα, δίχως να ξέρουν τίποτα, με τρέλα, πειθήνια κι αθώα».

Αυτή είναι η παρακαταθήκη του νεαρού στρατιώτη Πάουλ Μπόυμερ, που μαζί με μια παρέα συμμαθητών του βρέθηκε από τα θρανία στα χαρακώματα, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου θα ζήσουν τη φρίκη του θανάτου και τη σκληρή πραγματικότητα της μάχης, τη διάψευση των προσδο­κιών τους και την προδοσία.

Ωστόσο οι νεαροί στρατιώτες της γερμανικής Σιδηράς Νεολαίας στέκονται στις θέσεις τους, υπακούουν εντολές, σκοτώνουν για να επιβιώσουν, έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο που δεν καταλαβαίνουν. 

Το μυθιστόρημα Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον εκδόθηκε το 1929 και χαρακτηρίστηκε ως το πιο συναρπαστικό λογοτεχνικό έργο για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταφράστηκε σε 45 γλώσσες, έκανε εκατομμύρια πωλήσεις και γυρίστηκε δύο φορές σε κινηματογραφική ταινία.

Οι 10 άνθρωποι που ξεγέλασαν τον Θάνατο!

1. Ισίντρο Μεχία

Το 2004 ο Ισίντρο Μεχία εργαζόταν πάνω στη σκεπή ενός σπιτιού όταν ξαφνικά σκόνταψε και έπεσε στο κενό. Η πτώση δεν τον σκότωσε αλλά τα τρία καρφιά που καρφώθηκαν στο κρανίο και το λαιμό του θα έπρεπε να το είχαν κάνει. Επέζησε επειδή τα καρφιά δεν τρύπησαν την σπονδυλική στήλη και τον εγκέφαλο.

2. Ρίτσαρντ Μπλας

Οι απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Καναδού γκάνγκστερ ήταν πολλές και για την “ιδιότητα” του να παίζει με τον θάνατο είχε πάρει το ψευδώνυμο “η Γάτα”. Το 1968 δύο πληρωμένοι δολοφόνοι τον πυροβόλησαν πολλές φορές, ενώ εκείνος απολάμβανε το ποτό του σε ένα μπαρ, αλλά  κατάφερε να επιβιώσει χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς.Δύο εβδομάδες μετά, οι μαφιόζοι τον εντόπισαν σε ένα μοτέλ στα περίχωρα του Μόντρεαλ και έβαλαν φωτιά στο ξενοδοχείο. Παρόλο που όλο το ξενοδοχείο κάηκε και τρεις άνθρωποι πέθαναν, εκείνος διέφυγε χωρίς δυσκολία. Λίγους μήνες αργότερα τον πυροβόλησαν στο κεφάλι, αλλά ανάρρωσε πλήρως μετά από ιατρική περίθαλψη.Το 1969 η αστυνομία κατάφερε να τον βάλει φυλακή αλλά στα τέσσερα χρόνια δραπέτευσε. Αφού τον ξαναέπιασαν, εκείνος δραπέτευσε για μία ακόμη φορά που έμελλε να είναι η τελευταία του. Πυροβολήθηκε κατά τη διάρκεια ενός “ξεκαθαρίσματος” 23 φορές και παραδόθηκε στα χέρια του θανάτου .

3. Αχάντ Ισράφιλ

Το 1987 ο εκπυσοκροτισμός ενός όπλου τίναξε το μισό μυαλό του Ισράφιλ στον αέρα, αλλά παρόλα αυτά κατάφερε να επιζήσει. Οι γιατροί συμπλήρωσαν το κενό στο κρανίο του με σιλικόνη και η εμφάνισή του δεν διαφέρει  από το φυσιολογικό.

4. Βέσνα Βούλοβιτς

Το 1972, κατά τη διάρκεια μιας πτήσης πάνω από την Τσεχία μια έκρηξη, για την οποία πήρε την ευθύνη το τρομοκρατικό Εθνικό Κίνημα της Κροατίας, μια 22χρονη αεροσυνοδός αναγκάστηκε να πηδήξει από το αεροσκάφος χωρίς αλεξίπτωτο. Παρόλο που έπεσε από τα 33 χιλιάδες πόδια τα μόνα τραύματα που υπέστη ήταν ράγισμα στο κρανίο, δύο σπασμένα πόδια και τρία σπασμένα πλευρά που την κατέστησαν ανάπηρη από τη μέση και κάτω. Μετά από εγχείρηση, μπόρεσε να περπατήσει  και να κατακτήσει μια θέση στο βιβλίο Guiness για την υψηλότερη ελεύθερη πτώση... με επιτυχία.

5. Λάτζερ Σίλμπαρις

Την ημέρα που εξερράγη το ηφαίστειο στα νησιά Πέλε στη Μαρτινίκα, ο Σίλπμαρις ήταν κλειδωμένος σε ένα υπόγειο, πέτρινο κελί και σε αυτή τη φυλακή χρωστάει τη ζωή του. Μετά την έκρηξη, καυτός αέρας και λάβα πέρασε από τις χαραμάδες της πόρτας αλλά η ζέστη δε διάρκεσε πολύ με αποτέλεσμα να επιζήσει με λίγα  εγκαύματα στα χέρια, τα πόδια και την πλάτη του. Όλος ο πληθυσμός της πόλης αφανίστηκε λόγω της θερμότητας που ξεπερνά 1000 βαθμούς Κελσίου.

6. Σάνον Μαλόι

Ένα απλό αυτοκινητιστικό ατύχημα θα ήταν αρκετό για να χάσει κάποιος τη ζωή του. Στην περίπτωση,  της Σάνον Μαλόι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ένα τρακάρισμα κατέστησε την Μαλόι εσωτερικά ανάπηρη: η σπονδυλική της στήλη αποκόπηκε από το κρανίο της, υπέστη σοβαρή ζημιά στα νεύρα της και η όραση καθώς και η ομιλία της επηρεάστηκαν αλλά επέζησε!

7. Ρόι Σ. Σάλιβαν

Οι πιθανότητες να χτυπηθείς από κεραυνό είναι ελάχιστες. Επιπλέον, οι πιθανότητες ο κεραυνός να χτυπήσει δύο φορές τον ίδιο άνθρωπο είναι απειροελάχιστες. Ο Ρόι Σάλιβαν χτυπήθηκε επτά ολόκληρες φορές και επέζησε; Από το 1942 μέχρι και το 1977 ο κεραυνός τον "ακούμπησε"  αλλά δεν κατάφερε να τον σκοτώσει, χαρίζοντας του μια θέση στα ρεκόρ Guiness.

8. Αν Χοτζ

Το 1954 ένας μικρός μετεωρίτης πέφτει στην Αλαμπάμα των Η.Π.Α. και προσγειώνεται με δύναμη πάνω στην σκεπή ενός σπιτιού. Η Αν Χοτζ εκείνη την ώρα κοιμόταν στον καναπέ και ξύπνησε όταν η εξωγήινη πέτρα έκανε την είσοδο της στο σπίτι της, διαλύοντας την σκεπή και τα έπιπλα πριν τη χτυπήσει στο χέρι και στην πλάτη. Η Χοτζ τραυματίστηκε σοβαρά αλλά ανάρρωσε πλήρως, ενώ ο μετεωρίτης εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Αλαμπάμα.

9. Μπεν Κάρπεντερ

Ένα πρωινό, ο ανάπηρος 21χρονος Μπεν Κάρπεντερ αποφασίζει να πάει μια βόλτα, δίχως να ξέρει ότι θα έκανε την βόλτα της ζωής του. Καθώς περνούσε το δρόμο, ένα φορτηγό τον “πήρε” μαζί του κατά λάθος και τον έκανε βόλτα για επτά χιλιόμετρα, αφού η αναπηρική του καρέκλα είχε “κολλήσει” στο φορτηγό. Ο Κάρπεντερ αργότερα σχολίασε “ Δε μπορώ να καταλάβω πως αντέχουν οι διάσημοι. Μετά το συμβάν με ακολουθούσαν οι κάμερες και τα συνεργεία και δεν το άντεξα παραπάνω από μία- δυο μέρες.”



10. Φινέας Γκέιτζ
 

Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1848, ο Γκέιτζ γέμισε μια τρύπα με πυρίτιδα, ένα φιτίλι και άμμο και μετά πρόσθεσε μια μεγάλη μεταλλική μπάρα. Η πυρίτιδα,  πήρε φωτιά “πυροβολώντας” τη μεταλλική μπάρα στο πρόσωπό του: πέρασε από το αριστερό του μάγουλο, βγήκε από την κορυφή του κρανίου του και ο ίδιος εκτοξεύθηκε  μέτρα μακριά. Μετά από λίγα λεπτά, σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει. Το ατύχημα είχε επιπτώσεις μόνο στην κοινωνική ζωή του Γκέιτζ, ο οποίος κλείστηκε στον εαυτό του και άρχισε να συμπεριφέρεται ανάρμοστα. Το κρανίο και η μεταλλική μπάρα που το διαπέρασε βρίσκονται σήμερα σε μουσείο της Βοστώνης. 

Σαν σήμερα συμπληρώνονται 563 χρόνια από την Άλωση της Πόλης!

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά. Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση  επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα «φάντασμα» του ένδοξου παρελθόντος της

.

Το Βυζάντιο σ' εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του με την οθωμανική λαίλαπα προ των πυλών του, δεν μπορούσε να ελπίζει παρά μόνο στη βοήθεια της καθολικής Ευρώπης, η οποία  ήταν μισητή στους κατοίκους της Κωνσταντινούλης. Η ύπαρξη «Ενωτικών» και «Ανθενωτικών» δίχαζε τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε μία απέλπιδα προσπάθεια, στέλνοντας πρεσβεία στον πάπα Νικόλαο Ε' για να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας έβαλε  όρο την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά αποδέχθηκε το αίτημα του αυτοκράτορα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη ιερείς, προκειμένου να πείσουν τον λαό .

Οι απεσταλμένοι του Πάπα, καρδινάλιος Ισίδωρος και ο αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης Λεονάρδος, λειτούργησαν στην Αγία Σοφία, προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου, που ξεχύθηκε στους δρόμους και γέμισε τις εκκλησίες, όπου λειτουργούσαν οι ανθενωτικοί με επικεφαλής τον μετέπειτα πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. 

Το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Την γαρ Λατίνων ούτε βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ' ημών η των αζύμων λατρεία».

Το μίσος για τους Λατίνους δεν απέρρεε μόνο από δογματικούς λόγους. Η λαϊκή ψυχή δεν είχε ξεχάσει τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Σταυροφόροι στην Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ενώ αντιδρούσε στην οικονομική διείσδυση της Βενετίας  που είχε φέρει στα πρόθυρα εξαθλίωσης τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας, αλλά και στην καταπίεση των ορθοδόξων στις περιοχές, όπου κυριαρχούσαν οι καθολικοί.

Αντίθετα, οι Οθωμανοί φαίνεται ότι συμπεριφέρονταν καλύτερα προς τους χριστιανούς. Πολλοί χριστιανοί είχαν υψηλές θέσεις στην οθωμανική διοίκηση, ακόμη και στο στράτευμα, ενώ κυριαρχούσαν στο εμπόριο. Οι χωρικοί πλήρωναν λιγότερους φόρους και ζούσαν με ασφάλεια. Έτσι, είχε σχηματισθεί μία μερίδα που διέκειτο ευνοϊκά προς τους Οθωμανούς. Την παράταξη  εξέφραζε ο Λουκάς Νοταράς με τη φράση «Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν».

Από τις αρχές του 1453 ο Μωάμεθ προετοιμαζόταν για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Με έδρα την Ανδριανούπολη συγκρότησε στρατό 150.000 ανδρών και ναυτικό 400 πλοίων. Ξεχώριζε το πυροβολικό του, που ήταν ό,τι πιο σύγχρονο για εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα το τεράστιο πολιορκητικό κανόνι, που είχαν φτιάξει Σάξωνες τεχνίτες. Στις 7 Απριλίου, ο σουλτάνος έστησε τη σκηνή του μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού και κήρυξε επίσημα την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.

Ο αγώνας ήταν άνισος για τους Βυζαντινούς, που είχαν να αντιπαρατάξουν  7.000 άνδρες, οι 2.000 από τους οποίους μισθοφόροι, κυρίως Ενετοί  ενώ στην Πόλη είχαν απομείνει περίπου 50.000 κάτοικοι με προβλήματα επισιτισμού.

Η Βασιλεύουσα περιβαλλόταν από ξηράς με διπλό τείχος και τάφρο. Το τείχος αυτό, που επί 1000 χρόνια είχε βοηθήσει την Κωνσταντινούπολη να αποκρούσει νικηφόρα όλες τις επιθέσεις των εχθρών της, τώρα ήταν έρμαιο του πυροβολικού του σουλτάνου, που από τις 12 Απριλίου άρχισε καθημερινούς κανονιοβολισμούς.

Οι Τούρκοι προσπάθησαν πολλές φορές να σπάσουν την αλυσίδα που έφραζε τον Κεράτιο κόλπο και προστάτευε την ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Στις 20 Απριλίου ένας στολίσκος με εφόδια υπό τον πλοίαρχο Φλαντανελλά κατορθώνει να διασπάσει τον τουρκικό κλοιό μετά από  ναυμαχία και να εισέλθει στον Κεράτιο, αναπτερώνοντας τις ελπίδες των πολιορκούμενων.

Ο Μωάμεθ κατάλαβε  ότι μόνο το πυροβολικό του δεν έφθανε για την εκπόρθηση της Πόλης, εφόσον παρέμεινε απρόσβλητος ο Κεράτιος. Με τη βοήθεια ενός ιταλού μηχανικού κατασκεύασε δίολκο και τη νύχτα της 21ης προς την 22 Απριλίου, περίπου 70 πλοία σύρθηκαν από τον Βόσπορο προς τον Κεράτιο. Η κατάσταση  έγινε πλέον απελπιστική, καθώς έπρεπε να αποσπάσουν δυνάμεις από τα τείχη για να προστατεύσουν την Πόλη από την πλευρά του Κεράτιου, όπου δεν υπήρχαν τείχη.

Η τελική έφοδος των Οθωμανών έγινε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453. Κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ . 

«Η Πόλις εάλω» έπειτα από πολιορκία ενός χρόνου.

Εικαστική έκθεση με θέμα:«Ανθρωποι, χρώμα + σίδερο 9»

Στην τελική ευθεία για την 9η συνεχόμενη, ετήσια διοργάνωσή της βρίσκεται η μεγάλη εικαστική έκθεση «άνθρωποι,χρώμα + σίδερο 9», 27 Μαϊου – 5 Ιουνίου, η οποία περνάει από το Πέραμα και την Ζώνη, στο Κερατσίνι και στο Εργοστάσιο Υφασμάτων Καχραμάνογλου (Κωνσταντινουπόλεως 51,Κερατσίνι),με είσοδο ελεύθερη και ώρες λειτουργίες από 12:00 έως 21:00.

 

 Εκεί λοιπόν που «κάποτε, αδράχτια μηχανές και εργάτες γινόταν ένα, εκεί μέσα , 250 εικαστικοί εκθέτουν τα έργα τους, εμπνευσμένα από την κρίση, τη μετανάστευση και την προσφυγιά, ως αποτέλεσμα της κρίσης και του πολέμου», όπως αναφέρει η Κίνηση εικαστικών καλλιτεχνών «Πέρα(σ)μα», συνδιοργανωτής αυτού του σημαντικού εγχειρήματος καλλιτεχνικής συνάντησης των δημιουργών της τέχνης με την εργατική τάξη.«Απέναντι στην πιο βάρβαρη επίθεση που δέχεται ο λαός μας και οι λαοί όλου του κόσμου, η φετινή έκθεση είναι αφιερωμένη στο προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα, ως αποτέλεσμα της κρίσης και του πολέμου» αναφέρουν οι διοργανωτές και συνεχίζουν:

«Σε αυτό, ως περιεχόμενο, θα συγκλίνουν οι συζητήσεις, οι συναυλίες και όλες οι δράσεις που θα πλαισιώσουν την έκθεση. Αυτό που εκφράζεται σήμερα στην πατρίδα μας, με τους χιλιάδες

απεγνωσμένους, εξαθλιωμένους, εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, χώρες της Αφρικής. Χρόνια τώρα σε κάθε μέρος της γης όπου μύριζε κέρδος μύριζε και μπαρούτι, μυρίζει πόλεμο για συμφέροντα των πολυεθνικών ομίλων, μυρίζει ξεριζωμούς, πρόσφυγες και μετανάστες.»Όλα τα προηγούμενα χρόνια η ΕΕ μαζί με το ΝΑΤΟ οργάνωναν δεκάδες πολέμους ως συνέχεια του διαρκούς «πολέμου» που έχουν κηρύξει στα δικαιώματα και τις ανάγκες των λαών όλου του κόσμου.»
Τα κύματα των απελπισμένων προσφύγων έχουν τη “σφραγίδα” της ΕΕ και των κομμάτων της, που κλείνουν σύνορα, συντάσσονται με αντιδραστικές, απάνθρωπες αποφάσεις, που δεν τηρούν το προσφυγικό δίκαιο.»Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει, υπογράφει και εφαρμόζει τις αποφάσεις της ΕΕ, εμπλέκει το λαό μας σε ιμπεριαλιστικά παιχνίδια εντείνοντας το πρόβλημα και για τους ξεριζωμένους αλλά και για τους Έλληνες εργαζόμενους.»Οι καλλιτέχνες και γενικότερα οι εργαζόμενοι βιώνουμε καθημερινά στη ζωή μας τη στρέβλωση κάθε κοινωνικής ανάγκης για συμμετοχή και επικοινωνία με την τέχνη. Απλώνουμε το χέρι, σε κάθε συνείδηση που βλέπει τον άνθρωπο, ΑΝΘΡΩΠΟ και όχι εμπόρευμα και τον καλούμε να σταθεί οργανωμένα και ταξικά αλληλέγγυος στην ζωή και τον αγώνα των λαών».

΄Ανθρωποι, Χρώμα και Σίδερο 9»

ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

27 Μαϊου --5 Ιουνίου 2016

Στο Εργοστάσιο Καχραμάνογλου, ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

Κωνσταντινουπόλεως 51

Ώρες λειτουργίας: 12.00 – 21.00 καθημερινά

ΕΓΚΑΙΝΙΑ: Παρασκευή 27 Μαϊου 2016, ώρα 7.30 μ.μ.

Εκεί που κάποτε, αδράχτια μηχανές και εργάτες γινόταν ένα, εκεί μέσα , 250 εικαστικοί εκθέτουν τα έργα τους, εμπνευσμένα από την κρίση, τη μετανάστευση και την προσφυγιά, ως αποτέλεσμα της κρίσης και του πολέμου.

Συνεχίζοντας για 9η φορά από το 2006, σε πείσμα των καιρών τη δημιουργική δράση, η κίνηση εικαστικών καλλιτεχνών «Πέρα(σ)μα», περνάει από το Πέραμα στο Κερατσίνι, στο Εργοστάσιο Υφασμάτων Καχραμάνογλου, κουφάρι -δείγμα της ανελέητης διάλυσης που δημιουργεί ο Καπιταλισμός, σπρώχνοντας στην ανεργία τους λαούς...

Απέναντι στην πιο βάρβαρη επίθεση που δέχεται ο λαός μας και οι λαοί όλου του κόσμου, η φετινή έκθεση είναι αφιερωμένη στο προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα, ως αποτέλεσμα της κρίσης και του πολέμου.
Σε αυτό, ως περιεχόμενο, θα συγκλίνουν οι συζητήσεις, οι συναυλίες και όλες οι δράσεις που θα πλαισιώσουν την έκθεση.

Αυτό που εκφράζεται σήμερα στην πατρίδα μας, με τους χιλιάδες απεγνωσμένους, εξαθλιωμένους, εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, χώρες της Αφρικής. Χρόνια τώρα σε κάθε μέρος της γης όπου μύριζε κέρδος μύριζε και μπαρούτι, μυρίζει πόλεμο για συμφέροντα των πολυεθνικών ομίλων, μυρίζει ξεριζωμούς, πρόσφυγες και μετανάστες.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια η ΕΕ μαζί με το ΝΑΤΟ οργάνωναν δεκάδες πολέμους ως συνέχεια του διαρκούς «πολέμου» που έχουν κηρύξει στα δικαιώματα και τις ανάγκες των λαών όλου του κόσμου.
Τα κύματα των απελπισμένων προσφύγων έχουν τη «σφραγίδα» της ΕΕ και των κομμάτων της, που κλείνουν σύνορα, συντάσσονται με αντιδραστικές, απάνθρωπες αποφάσεις, που δεν τηρούν το προσφυγικό δίκαιο.
Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει, υπογράφει και εφαρμόζει τις αποφάσεις της ΕΕ, εμπλέκει το λαό μας σε ιμπεριαλιστικά παιχνίδια εντείνοντας το πρόβλημα και για τους ξεριζωμένους αλλά και για τους Έλληνες εργαζόμενους.
Οι καλλιτέχνες και γενικότερα οι εργαζόμενοι βιώνουμε καθημερινά στη ζωή μας τη στρέβλωση κάθε κοινωνικής ανάγκης για συμμετοχή και επικοινωνία με την τέχνη. Απλώνουμε το χέρι, σε κάθε συνείδηση που βλέπει τον άνθρωπο, ΑΝΘΡΩΠΟ και όχι εμπόρευμα και τον καλούμε να σταθεί οργανωμένα και ταξικά αλληλέγγυος στην ζωή και τον αγώνα των λαών.

Με αυτές τις σκέψεις, η Κίνηση καλλιτεχνών «Πέρα(σ)μα» που συμμετέχουν ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες, φωτογράφοι, μουσικοί, ηθοποιοί, λογοτέχνες καθώς και φορείς που χρόνια χτίζουν την δική τους κοινωνική συμμαχία με την τέχνη και τον πολιτισμό σε συνεργασία με τα ταξικά συνδικάτα της Αττικής, ανοίγουμε την αυλαία της έκθεσης Εικαστικών Τεχνών και Φωτογραφίας / «Άνθρωποι – χρώμα + σίδερο 9», στο Εργοστάσιο Καχραμάνογλου, στο Κερατσίνι..

Στο 10 ήμερο πρόγραμμα της έκθεσης, διοργανώνονται παράλληλες εκδηλώσεις με συναυλίες, θέατρο, ειδικά εικαστικά εργαστήρια για παιδιά.
Επίσης, στο χώρο προγραμματίζονται, συζητήσεις για το προσφυγικό, τον πόλεμο, την αλληλεγγύη, την τέχνη και το πολιτισμό.
Παλεύουμε ώστε η φετινή διοργάνωση με ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή, ακόμα πιο ουσιαστικό και επίκαιρο περιεχόμενο, να δώσει μια ισχυρή γροθιά αντίστασης μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία, μέσα από την μαχητική μας συσπείρωση στην Κίνηση Εικαστικών Καλλιτεχνών Πέρα(σ)μα ενισχύοντας τις κινηματικές πρωτοβουλίες και δράσεις πλάι στα ταξικά σωματεία, που 10 χρόνια τώρα πορευόμαστε στους δρόμους του αγώνα.
«οι αγώνες είναι τέχνη του λαού και η τέχνη όπλο του»


ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
- See more at: https://www.perasma.org/activity/50/article/158#sthash.ojAZHK6V.dpuf

Στην Οία το κορυφαίο βιβλιοπωλείο στον κόσμο!

Tο National Geographic επέλεξε τα 10 κορυφαία βιβλιοπωλεία στον κόσμο και στην κορυφή ανακηρύχτηκε ένα ελληνικό στην Οία της Σαντορίνης!

Στο βιβλίο Destinations of a Lifetime, που εκδίδει το National Geographic με τους κορυφαίους προορισμούς ανά τον κόσμο, το βιβλιοπωλείο Atlantis στην Οία της Σαντορίνης, κατέλαβε την πρώτη θέση στη σχετική λίστα.

Όλα ξεκίνησαν την άνοιξη του 2002, όταν οι Βρετανοί Oliver και Craig βρέθηκαν στο νησί για διακοπές και μαγεύτηκαν από την ομορφιά του. Παρατήρησαν ότι στην Οία δεν υπήρχε βιβλιοπωλείο κι αμέσως γεννήθηκε η ιδέα να επιστρέψουν για να ανοίξουν το δικό τους βιβλιοπωλείο. 

 

Οι πόρτες του άνοιξαν τελικά την άνοιξη του 2004 κι από τότε έχουν φιλοξενήσει πολλά φεστιβάλ γαστρονομίας και κινηματογράφου αλλά και συγγραφείς που πραγματοποιούν παρουσιάσεις στη βεράντα.

Το βιβλιοπωλείο έχει περισσότερο αίσθηση κυκλαδίτικου σπιτιού και γρήγορα η φήμη του πέρασε τα σύνορα της χώρας μας.

Και τώρα....Ιστορία!

19 Μαΐου : Ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων

http://www.mixanitouxronou.gr/chtipousan-sklira-ke-aneleita-ta-pedia-me-ta-mastigia-ke-ta-tripousan-me-ta-xifi-tous-gia-na-min-klene-pantou-vlepame-ptomata-ginekon-pedion-ke-geronton-martiries-apo-ti-genoktonia-ton-pontion/

19 Μαΐου:Ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

 

Η Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου καθιερώθηκε το 1994 με απόφαση της Βουλής Ελλήνων και τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου.

Στις 19 Μαΐου 1919, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα του Πόντου και δρομολόγησε τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντιακού Ελληνισμού, που έγινε στο πλαίσιο του Απελευθερωτικού Αγώνα των Τούρκων κατά των Δυτικών (Αγγλογάλλων, Ιταλών, Ελλήνων), που κατείχαν εδάφη της Μικράς Ασίας. Από 200.000 έως 350.000 είναι οι Ελληνoπόντιοι, που εξολοθρεύτηκαν από τους Νεότουρκους κατά την περίοδο 1916-1923, σ' ένα σύνολο 750.000 περίπου.

Στις αρχές του 1991, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ αποδέχτηκε ομόφωνα πρόταση του προέδρου του Ανδρέα Παπανδρέου, ύστερα από επιστολή των ποντίων βουλευτών του κινήματος, για την κατάθεση πρότασης νόμου για την επίσημη αναγνώριση από τη Βουλή της γενοκτονίας των Ποντίων και την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως «Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων». Η πρόταση νόμου επανακατατέθηκε στη Βουλή στις 9 Δεκεμβρίου 1993 και ψηφίστηκε ομόφωνα από το σώμα στις 24 Φεβρουαρίου 1994. O νόμος 2193/94, που δημοσιεύτηκε στις 11 Μαρτίου 1994 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Φύλλο 32 Α') καθιερώνει την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Γουίλιαμ Γκλάντστοουν: ο φιλέλληνας. υπέρμαχος της ελληνικής γλώσσας

Με αφορμή σαν σήμερα το 1898 τον θάνατο του Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, γνωστού Βρετανού πρωθυπουργού και φιλέλληνα, σας παραθέτουμε μερικά αποφθέγματα, καθώς και ένα ιστορικό ανέκδοτο για τη χρήση των ηλεκτρικών μηχανών!

Όσον αφορά την νεότερη ελληνική ιστορία, ο Γλάδστων συνέδεσε το όνομά του τόσο με την ένωση των Ιονίων νήσων,  όσο και με το Κυπριακό ζήτημα. Ειδικότερα επί του τελευταίου, ένα χρόνο πριν πεθάνει (1897) έκανε την ακόλουθη εξομολόγηση:

"Αναλογίζομαι - έγραφε - τι ικανοποίηση θα αισθανόμουν αν είχα την τύχη πριν από το τέρμα της μικρής μου ζωής να δω τον πληθυσμό αυτής της Ελληνικής Νήσου (της Κύπρου) να ενσωματωθεί ύστερα από φιλικό διακανονισμό με τους αδελφούς του, του Βασιλείου της Ελλάδος".

Σημαντική είναι η απόφασή του να συνεχίσουν τα Ελληνικά σχολεία της Κύπρου να διδάσκουν στην Ελληνική γλώσσα, σε αντίθεση με εισήγηση που του έκαναν όταν υπουργός αποικιών, λέγοντας ότι δεν αξίζει να κάνουμε στους Έλληνες ό,τι κάναμε σε άλλους λαούς, δηλαδή να τους επιβάλουμε τη γλώσσα μας.

Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον μεγάλο φιλέλληνα, στήθηκε, από πανελλήνιο έρανο, ο ανδριάντας του στην είσοδο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Άγγλος εφευρέτης Μάικλ Φάραντεϊ κατασκεύασε την πρώτη ηλεκτρική μηχανή και ζήτησε την υποστήριξη του Βρετανού πρωθυπουργού Γκλάντστον (ο γνωστός μας Γλάδστων).
– Σε τι μπορεί να χρησιμεύσει; ρώτησε ο Γκλάντστον. – Κάποια μέρα θα μπορέσεις να τη φορολογήσεις, απάντησε ο Φάραντεϊ.  

• «Ο εγωισμός είναι η πιο μεγάλη κατάρα που δέρνει την ανθρωπότητα.»
• «Τα καθήκοντα μιας κυβέρνησης μοιάζουν με εκείνα του πατέρα προς τα παιδιά.»
• «Το καθήκον είναι κάποια δύναμη που ξυπνά μαζί μας το πρωί κι αναπαύεται μαζί μας τη νύχτα. Είναι η σκιά που προσκολλάται σε μας και μας ακολουθεί όπου κι αν πάμε και μας αφήνει τότε μόνο, όταν αφήνουμε το φως της ζωής.»

Η νέα καμπάνια της PETA που σοκάρει!

Μία πρωτότυπη και… ανατριχιαστική ιδέα είχαν οι υπεύθυνοι του ασιατικού τμήματος της φιλοζωικής οργάνωσης PETA για να πείσουν το κοινό να μην αγοράζει δερμάτινα προϊόντα.
Σε συνεργασία με την διαφημιστική εταιρία Ogilvy & Mather Advertising Bangkok, άνοιξαν ένα pop up κατάστημα σε μεγάλο εμπορικό κέντρο της Μπανγκόκ και έβαλαν στις βιτρίνες και τα ράφια φαινομενικά πολυτελή αξεσουάρ από δέρματα ζώων, όπως τσάντες κροκό, δερμάτινα μπουφάν και πορτοφόλια από δέρμα φιδιού. 

 Αυτό που δεν ήξεραν οι ανυποψίαστοι πελάτες ήταν ότι στο εσωτερικό τους κρύβονταν… τα όργανα των ζώων (φυσικά επρόκειτο για τεχνητές αναπαραγωγές τους). Έτσι, οι πελάτες άνοιγαν τις τσάντες και αντίκριζαν τα σπλάχνα του κροκόδειλου, αίμα, μέχρι και… μια καρδιά που χτυπούσε κανονικά. Όσοι βρέθηκαν στο κατάστημα, σε κάθε τους «στάση» για να χαζέψουν το εμπόρευμα… τινάζονταν από τρόμο.  

Με αυτό τον τρόπο,η οργάνωση θέλησε να ευαισθητοποιήσει το κοινό, ιδιαίτερα της Ασίας, όπου για κάθε τσάντα σφάζονται τέσσερις κροκόδειλοι, ενώ κάθε χρόνο αιχμαλωτίζονται και αποκεφαλίζονται πάνω από 440.000 πύθωνες. 

• Για περισσότερες πληροφορίες δείτε το παρακάτω βίντεο:

 

* PETA : PEOPLE FOR THE ETHICAL TREATMENT OF ANIMALS      http://www.peta.org/

 

Αθηναϊκά τοπωνύμια: Η πόλη έχει τις δικές της ιστορίες (μέρος β')

Θησείο: Γιατί λέμε Θησείο τον Ναό του Ηφαίστου στο λοφάκι της Αρχαίας Αγοράς, που έχει χαρίσει το όνομά του στην ευρύτερη περιοχή; Γιατί, κάποια στιγμή, απλά μπερδευτήκαμε. Ο ναός αυτός, που είναι και ο καλύτερα διατηρημένος αρχαίος ναός της Αθήνας, κτίσθηκε το 450-440 π.Χ. και απλά τυχαίνει να βρίσκεται στον ίδιο χώρο - μέσα στην Αρχαία Αγορά δηλαδή - με το πραγματικό Θησείο. Αυτό το τελευταίο δεν έχει καμία σχέση με θυσίες, παρά τον ευρύτατα διαδεδομένο μύθο: ήταν ένα ιερό που κτίσθηκε το 471-468 π.Χ. για να ταφούν τα οστά του θρυλικού βασιλιά της πόλης Θησέα που ο Κίμων έφερε από τη Σκύρο.

Γκύζη: Ο ζωγράφος προς τιμήν του οποίου ονομάστηκε το μικρό κάθετο στην Αλεξάνδρας δρομάκι το 1901 ονομαζόταν, ως γνωστόν, Νικόλαος Γύζης και όχι Γκύζης. «Γκύζη» τον έλεγαν στη Γερμανία, όπου έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του και για άγνωστο λόγο το δημοτικό συμβούλιο που αποφάσισε να τον τιμήσει μετά θάνατον επέλεξε αυτήν την εκδοχή του ονόματός του. Όταν η Αθήνα επεκτάθηκε προς τα Τουρκοβούνια, η πλατεία αλλά και ολόκληρη η περιοχή που απλώθηκε γύρω της πήραν το όνομα του δρόμου, ο οποίος εν τω μεταξύ μεγάλωσε και πήρε τις σημερινές του διαστάσεις.

Γουδή: Και όχι Γουδί, όπως το έγραφε ακόμα και ο ίδιος ο Δήμος Αθηναίων στις πινακίδες του μέχρι το 2006. Η περιοχή πήρε το όνομά της από την Οικογένεια Γουδή από τις Σπέτσες, πολλά μέλη της οποίας διακρίθηκαν για την προσφορά τους στην Ελληνική Επανάσταση. Σε αναγνώριση της προσφοράς τους, το νεοσύστατο ελληνικό κράτος τους παραχώρησε εκτάσεις που κάλυπταν την σημερινή ομώνυμη περιοχή, αλλά και τμήματα του Παπάγου και του Χολαργού. Έτσι, η περιοχή βαφτίστηκε από «τα κτήματα του Γουδή», αλλά λόγω της παρήχησης με το μαγειρικό σκεύος, γραφόταν για πολύ καιρό με γιώτα. Μέχρι που κάτοικος της περιοχής έβαλε τα πράγματα στη θέση τους...

Αλεξάνδρας: Η Αλεξάνδρα ήταν Ελληνίδα πριγκίπισσα, η κόρη του Βασιλιά Γεώργιου Α’ και της Βασίλισσας Όλγας, γεννημένη στην Κέρκυρα και πολύ αγαπητή στον λαό, που έδωσε το όνομά της στον τότε εξοχικό χωματόδρομο μετά τον πρόωρο θάνατό της. Η Αλεξάνδρα παντρεύτηκε το 1889 τον Μέγα Δούκα Παύλο Αλεξάντροβιτς, γιο του τσάρου Αλεξάνδρου Γ’ και πέθανε τρία χρόνια αργότερα, κατά τον δεύτερο τοκετό της. Τάφηκε στο Τατόι. Ο γιος της Δημήτριος πήρε μέρος στη δολοφονία του Ρασπούτιν, και εξορίστηκε από τη Ρωσία.

Ιερά Οδός: Ένα από τα λίγα ονόματα που έχουν αντέξει στην Ιστορία χωρίς να παραποιηθούν ή να «μετακινηθούν» γεωγραφικά, η Ιερά Οδός ήταν ο δρόμος που διέσχιζε –για 22 χιλιόμετρα– η πομπή των Ελευσινίων Μυστηρίων. Ξεκινούσε από το Ιερό της Ελευσίνας και κατέληγε στην Ιερά Πύλη των Αθηνών, ερείπια της οποίας σώζονται σήμερα στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού, εκεί δηλαδή όπου καταλήγει και η σημερινή Ιερά Οδός. Όταν χαράχθηκε το πρώτο ρυμοτομικό σχέδιο της Αθήνας, από τους Κλεάνθη και Σάουμπερτ στις αρχές του 19ου αιώνα, ο δρόμος που λεγόταν έως τότε Δρόμος του Μωρηά, ξαναπήρε την αρχαία του ονομασία.

18 Μαΐου: Διεθνής ημέρα μουσείων.

Το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), επιθυμώντας να αναδείξει το ρόλο των Μουσείων στη σύγχρονη κοινωνία, όρισε από το 1977 τη 18η Μαΐου ως Διεθνή Ημέρα Μουσείων.

Το μήνυμα αυτής της επετείου είναι «να γίνουν τα Μουσεία φορείς πολιτισμικών ανταλλαγών, με σκοπό την ανάπτυξη της μόρφωσης και της αμοιβαίας κατανόησης, τη συνεργασία και την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς».

Στις 18 Μαίου κάθε χρόνο η είσοδος σε όλα τα μουσεία της Ελλάδας είναι ελεύθερη.

Θέμα του φετινού εορτασμού (2015): «Μουσεία για μια βιώσιμη κοινωνία» και τιμώμενο μουσείο είναι το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου στην Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων.

18 Μαΐου: Παγκόσμια ημέραενημέρωσης για το εμβόλιο κατά του AIDS

Η 18η Μαΐου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για το Εμβόλιο κατά του AIDS το 1998 από την οργάνωση «Διεθνής Πρωτοβουλία για το Εμβόλιο κατά του AIDS» (IAVI) για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με την ανάγκη δημιουργίας ενός αποτελεσματικού εμβολίου κατά της μάστιγας του AIDS.

Η ημερομηνία επιλέχθηκε σε ανάμνηση της ομιλίας του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, στο πανεπιστήμιο Μόργκαν (18 Μαΐου 1997), ο οποίος είχε ζητήσει από την ιατρική κοινότητα τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού εμβολίου κατά του AIDS εντός μιας δεκαετίας. Παρά τις όποιες προσπάθειες, το εμβόλιο κατά του AIDS εξακολουθεί να αποτελεί  ζητούμενο.

Κλήρωση 5ου Μαραθώνιου Ανάγνωσης των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 20-5-2016

Για τα κορίτσια που συμμετείχαν στην ομάδα του διαγωνισμού :

http://www.metaixmio.gr/news/95447-klirosi-nikitwn-pemptou-marathoniou-anagnosis.aspx

Και τώρα.... εξετάσεις!!!

Καλή δύναμη για την εξεταστική περίοδο!
Μεθοδική και οργανωμένη μελέτη! 



                                       ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ....

Αθηναϊκά τοπωνύμια: Η πόλη έχει τις δικές της ιστορίες

Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιο σατανικό δημοτικό συμβούλιο θα ονόμαζε μια από τις κεντρικότερες πλατείες της πόλης του… Κλαυθμώνος; Προσπαθήσατε ποτέ μάταια να βγάλετε τις γωνίες του Πενταγώνου… πέντε; Απορήσατε ποιος ήταν ο «Γκύζης»; Κι εγω.Οπότε σας παραθέτω την σημασιολογία μερικών (έξι στον αριθμό) αθηναικών τοπωνυμάτων.
 

Εξάρχεια: Έξαρχος λεγόταν ένας Ηπειρώτης, που είχε το μπακάλικό του στη γωνία των οδών Σολωμού και Θεμιστοκλέους στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Από το επίθετό του βαφτίστηκε η γειτονιά του, αρχικά προφορικά και εν συνεχεία και επίσημα. Το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, του 1929, αναφέρει τα Εξάρχεια ως «τοποθεσία των Αθηνών εν τη συνοικία της Νεαπόλεως, περί τα σηµεία και την µικράν πλατείαν ένθα συναντάται η οδός Θεµιστοκλέους µετά των οδών Στουρνάρα, Σολωµού, Αραχώβης, Βαλτετσίου και Μεταξά».

Βαρβάκειος: Ο Ιωάννης Λεοντίδης ήταν εθνικός ευεργέτης από τα Ψαρά κατά μία εκδοχή, ή από το Αϊβαλί κατά μία άλλη. Το παρατσούκλι «βαρβάκης» του το χάρισαν όταν ήταν μικρός οι συμμαθητές του, για το διαπεραστικό του βλέμμα που τους θύμιζε το ομώνυμο πουλί –είδος γερακιού– που ζει στα Ψαρά και την Ήπειρο. Πλοίαρχος εμπορικού πλοίου, καταδρομέας κατά τον ρωσσοτουρκικό πόλεμο του 1770 και κατόπιν αυλικός σύμβουλος στην αυλή της Αικατερίνης της Ρωσίας, επιδόθηκε σε κοινωφελή έργα σε Ελλάδα και Ρωσία και δώρισε με τη διαθήκη του το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό κράτος, για την ίδρυση μεταξύ άλλων του Βαρβάκειου Λυκείου. Το νεοκλασικό κτίριο του λυκείου ανεγέρθηκε το 1859, απέναντι από την Δημοτική Αγορά της οδού Αθηνάς, κάηκε το 1944 στα Δεκεμβριανά και κατεδαφίστηκε το 1956. Το όνομά του το κράτησε, τελικά, η αγορά.


Κλαυθμώνος: Ίσως η γνωστότερη ιστορία ανεπίσημης ονοματοδοσίας έχει ως εξής: τις καλές ημέρες που η μονιμότητα ήταν άγνωστη λέξη για τους δημόσιους υπαλλήλους, κάθε φορά που άλλαζε η κυβέρνηση, οι Παυσανίες –οι απολυμένοι, δηλαδή– μαζεύονταν στα καφενεία γύρω από το Υπουργείο Εσωτερικών και έκλαιγαν… την απόλυσή τους. Ο δημοσιογράφος της Εστίας, Δημήτρης Καμπούρογλου, εμπνεύστηκε και έγραψε για πρώτη φορά το όνομα Πλατεία Κλαυθμώνος, το οποίο επικράτησε μέχρι σήμερα, έναντι των επίσημων ονομάτων της, που στο πέρασμα των χρόνων ήταν κάθε άλλο παρά λίγα: Πλατεία Αισχύλου, Πλατεία Νομισματοκοπείου, Πλατεία 25ης Μαρτίου, Πλατεία Δημοκρατίας και Πλατεία Εθνικής Συμφιλίωσης.

Πεντάγωνο: Αν έχετε δοκιμάσει να μετρήσετε τις γωνίες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, θα έχετε σίγουρα διαπιστώσει πως δεν είναι πέντε. Γιατί λέμε τότε Πεντάγωνο την περιοχή γύρω από το μετρό Εθνική Άμυνα; Σίγουρα κάπου πάει το μυαλό σας. Η φιλοαμερικανική πολιτική της εποχής είναι μία εξήγηση, η ειρωνεία που εκφραζόταν από τις αριστερές εφημερίδες προς τις φιλοαμερικανικές πολιτικές των κυβερνήσεων του ’50 και του ‘60 είναι μία άλλη. Δεν γνωρίζουμε ποια από τις δύο ευσταθεί, αλλά θα προτιμήσουμε τη δεύτερη.

Αιόλου: Ο πρώτος δρόμος που χαράχτηκε όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, το 1905, ξεκινούσε από τους Αέρηδες, ήτοι το ηλιακό Ωρολόγιο του Κυρρήστου κάτω από την Ακρόπολη. Τα ανάγλυφα που απεικονίζουν τους οκτώ ανέμους, τα οποία θαυμάζουμε και σήμερα στις οκτώ πλευρές του, έκαναν τους μελετητές της εποχής να υποθέσουν εσφαλμένα πως επρόκειτο για Αρχαίο Ναό του Αιόλου. Η αλήθεια –ότι ήταν ηλιακό ρολόι μέσα και ανεμολόγιο έξω– αποκαταστάθηκε με τα χρόνια, αλλά τα ονόματα Αέρηδες και Αιόλου διατηρήθηκαν, για την περιοχή και τον δρόμο αντίστοιχα.

Σύνταγμα: Στις 3 Σεπτεμβρίου του σωτήριου έτους 1843, ο εξεγερμένος λαός –υποστηριζόμενος, τελικά, και από τον στρατό– απαιτούσε «Σύνταγμα», φωνάζοντας αυτή τη μία και μόνη λέξη έξω από το παλάτι του Όθωνα, ήτοι τη σημερινή Βουλή. Η Πλατεία έως τότε ονομαζόταν Ανακτόρων, ενώ στο σχέδιο πόλεως αναφερόταν ως Πλατεία Θουκυδίδου.

Διατροφικά tips απ' όλο τον κόσμο (μέρος β')

  1. Στη Νιγηρία πίστευαν ότι τα παιδιά που τρώνε αυγά, γίνονται κλέφτες. 

 

2. Στη Γαλλία τρώτε αργά. Το βιαστικό θεωρείται αγένεια.

 

3.Στην Ιαπωνία, δεν εγκαταλείπουν ποτέ τα ξυλάκια όρθια στο φαγητό. Συνήθως αυτό γίνεται από τις οικογένειες στο σπίτι τους ως προσφορά στους νεκρούς, αλλά στο εστιατόριο θεωρείται προσβολή για τον ιδιοκτήτη.

 

4. Την Ινδία, το Αφγανιστάν και σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο τρώνε το φαγητό, με το δεξί χέρι και όχι με το αριστερό. Το αριστερό χέρι χρησιμοποιείται για τον ατομικό καθαρισμό στην Ανατολή, έτσι ώστε η χρήση του για τα τρόφιμα θεωρείται ακάθαρτη.

 

5. Στη Γαλλία, δεν αφήνουν φαγητό στο πιάτο και αν ζητήσεις ένα κουτί για τα περισσεύματα,  σημαίνει ότι δεν σου άρεσε το φαγητό.

 

6. Στη Γερμανία, το μόνο αποδεκτό φαγητό που μπορείς να φας με τα δάχτυλά σου είναι το ψωμί.

 

7. Στο Καζακστάν, όταν θα σερβίρετε το τσάι, θα βάλετε μόνο μισό φλιτζάνι. Μην ζητάτε περισσότερο, επειδή ένα πλήρες φλυτζάνι σημαίνει ότι θέλετε το κράτος να χαθεί!

 

8. Αζερμπαϊτζάν δεν χύνεις το αλάτι, καθώς θεωρείται ότι αυτό οδηγεί σε μια φιλονικία. Αν χυθεί το αλάτι, συνήθως πασπαλίζεις από πάνω με ζάχαρη για την αντιμετώπιση διαμάχης.

 

9.Στην Αίγυπτο, δεν ζητούν αλατιέρα. Θα προσβάλλουν το μάγειρα.

 

10.Στη Γαλλία ποτέ δεν μοιράζονται το λογαριασμό. Είτε πληρώνουν για τα πάντα, ή δεν πληρώνουν καθόλου. Όλα τα άλλα είναι ένα σημάδι υποτιμητικό.

 

11.Στην Εσθονία, φροντίστε να φιλήστε το ψωμί που έπεσε στο έδαφος πριν το πετάξετε.

 

12. Στη Νότια Κορέα, όταν πίνετε κάτι, γυρίστε το κεφάλι σας και κοιτάξτε από την άλλη μεριά.